Persian Abstract

چکیده زمینه و هدف: از آن‌جا که برخی بیماران با تیپ 2 دیابت علی‌رغم مصرف هم‌زمان دوزهای بالای سولفونیل‌اوره و متفورمین و رعایت رژیم غذایی به اهداف درمانی نمی‌رسند، این مطالعه تأثیر افزودن آکاربوز به عنوان داروی سوم را بر روی متغیر‌های کنترل قند خون و چربی این بیماران مورد بررسی قرار می‌دهد. روش بررسی: در این مطالعه‌ی نیمه‌تجربی، تعداد 20 بیمار مبتلا به دیابت تیپ 2 کنترل نشده که عدم تمایل به درمان با انسولین داشتند، پس از یک دوره‌ی سه ماهه اولیه تشدید آموزش‌های رژیم و ورزش وارد مطالعه شده و آکاربوز با دوز 300 میلی‌گرم روزانه به رژیم درمانی قبلی آنان افزوده شد. پس از گذشت 12 هفته، متغیرهای مربوط به کنترل متابولیک بیماران، مجددا مورد ارزیابی قرار گرفت. در مرحله‌ی سوم در یک دوره‌ی دوازده هفته‌ای washout، آکاربوز قطع و به دارونما تبدیل شد. در پایان هر یک از مراحل سه‌گانه‌ی فوق میزان قند ناشتا و دو ساعت بعد از صبحانه، پروفایل لیپید و HbA1c اندازه‌گیری شد. از آزمون‌های T زوج،Repeated Measure Analysis، کای دو و دقیق فیشر و ضریب همبستگی اسپیرمن برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: افزودن آکاربوز موجب کاهش بیشتری در میانگین قند‌خون ناشتا (10±3/25- میلی‌گرم در دسی‌لیتر با آکاربوز در مقابل 6±10 میلی‌گرم در دسی‌لیتر با دارونما و 021/0 =P ) و قند خون دو ساعت پس از صرف غذا (8± 24- میلی‌گرم در دسی‌لیتر با آکاربوز در مقابل 5/ 7±15 میلی‌گرم در دسی‌لیتر با دارونما، 001/0 =P) در بیماران شد. میانگین سطح هموگلوبین A1c بیماران نیز کاهش داشت (2/0± 3/1- درصد با آکاربوز در مقابل 1/0± 2/0درصد با دارونما و 03/0 =P). به علاوه، استفاده از آکاربوز موجب کاهش معنی‌دار شاخص توده‌ی بدنی (BMI) بیماران شد (32/0±5/0 – کیلو‌گرم بر متر مربع با آکاربوز در مقابل 29/0± 42/0 کیلو‌گرم بر متر مربع با دارونما، 01/0 =P). نتیجه‌گیری: افزودن آکاربوز به ترکیب یک سولفونیل‌اوره و متفورمین موجب بهبود کنترل قند خون در بیماران با تیپ 2 دیابت می‌شود و به عنوان یک درمان آلترناتیو برای انسولین در این‌گونه بیماران توصیه می‌شود.

Title

The Effects of Triple-Therapy in Metabolic Control of Patients Suffering from Type 2 Diabetic Mellitus (DM)

Abstract

ackground and Objective: Although patients with uncontrolled type 2 Diabetes mellitus(DM) despite conventional treatment with oral hypoglycemic agents eventually require insulin to achieve glycemic control, most of them reject use of insulin. To evaluate the efficacy of adding acarbose to full doses of conventional oral hypoglycemic agents on the metabolic control of the patients this study was designed. Materials and Methods: In this uncontrolled follow-up study, 20 patients with type 2 DM and persistent poor glycemic control despite maximal doses of sulfonylurea and metformin were recruited to receive additional treatment with acarbose. Insulin therapy was rejected by all the patients and 12 weeks of dietary reinforcement and supervision for their diet and exercise programs failed to improve their glycemic control. An active treatment period with acarbose 100 mg thrice daily was fallowed by a 12-week of placebo. Efficacy was assessed by changes in HbA1c, fasting and 2-h postprandial plasma glucose and fasting plasma lipid levels. Results: Acarbose treatment was associated with significantly greater reductions in HbA1c (-1.3 +/- 0.2% vs. placebo 0.2 +/- 0.1%, P = 0.038), Fasting Plasma Glucose(FPG)(-25.3 +/-10 mg/dl vs. placebo 10 +/- 6mg/dl , p:0.019), 2-h postprandial glucose (-24 +/- 8 mg/dl vs. placebo 15+/- 7.5 mg/dl, P :0.001) and body mass index(BMI) (-0.5 +/- 0.32 kg/m² vs. placebo 0.42 +/- 0.29 kg/ m², P: 0.01). There were no significant changes in plasma lipids levels. Conclusion: In patients with type 2 DM inadequately controlled on conventional oral agents, acarbose resulted in beneficial effects on glycemic control and mean body weight. Additional use of acarbose can be considered as a useful alternative in such patients if they are reluctant to accept insulin therapy.